پرنیا، روشنا و لیانا عشق مامان و بابا

دختر نازم دوازده ماهگیت مبارک .............. این ماه رو مرخصی بودیم وحسابی بهمون خوش گذشت .واسه ی همین فرصت نکردم بیام وواست پست بزارم؛فعلا" اومدم تولدت رو بهت تبریک بگم .و در اولین فرصت میام و یه عالمه از شیرین کاری های دوازده ماهگیت می نویسم و عکس های خوشکل واست میزارم .......قربون همه ی دوستای وبلاگیم....که دلم براشون یه ذره شده..............دوستون دارم............... ...

  پرنیا  جون      یازده ماهگیت مبارک دختر نازنینم..........           من وبابایی خیلی دوستت داریم خیلی     زیاد...........                                 هر روز که می گذره با وجود تو تموم لحظاتم شیرین وشیرین تر از روز قبل میشه و گذشت زمون  اصلا " احساس نمیشه ........خدایااا برای همه چیز بخصوص عطا بخشیدن مو هبت الهی (فرزندم ) ازت ممنونم. خودت نگهدار همه ی فرشته کوچولوها...

  اول از همه ولادت حضرت علی (ع) و روز پدر رو به بابای عزیزم و همسر مهربانم  و همه ی باباهای دنیا تبریک میگم....                                                   .      پدر كه باشي ؛     در بهشتي كه زير پاي تو نيست باز هم دلهـــــــــــــره هايت را   مرور مي كني...       همسر عزیزم،   همدم تنهایی ام...

  فرشته ی مهربون من   ؛    پرنیا جووووووووووووووووووووووونم  .....................                       ده ماهگیت مبارک عزیز دلم .................                                                   هر روز که میگذره خوردنی تر از دیروز میشی ،و تموم وجودم...

                                               اول از همه البته با چند روز تا خیرولادت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و روز زن رو به همه ی مامانای دنیا تبریک میگم .بخصوص مادر عزیزم که عاشقانه دوستش دارم   امسال اولین سالیه که مادر بودن رو تجربه می کنم امیدوارم  مادر خوبی برای دخترم باشم وکوتاهی در حقش نکنم.                ...

  هوراااااااااا بالاخره دندون در آوردی..........                                                                  مدتها بود منتظر بودم دندونای نازت جوونه بزنن..   چند روزی بود که  لثه هات متورم شده بودن  و هر چیزی که به دستت میومد تو ی دهنت میگذاشتی؛ و بابایی هر روز کارش شده بود دستش رو بز...

چه حادثه ی تلخ و وحشتناکی بود....  /////////////   ساعت    15:14   مورخ   27 /1/92   بیمارستان کشیک بودم. یه لحظه دیدم زمین داره حرکت می کنه ،وحرکتش شدیدتر و طولانی تر میشه .تنها تو اتاقم نشسته بودم ،در اتاق باز بود و دیدم همه ی بیماران به سمت درب خروجی دارن فرار می کنن .منم بین چارچوب درب ایستادم و هر لحظه منتظر خراب شدن همه چیز روی سرم بودم  .تا این که بعد 56 ثانیه زمین آروم گرفت، انگار رو ز محشر شده بود؛ برق ها قطع و وصل میشدن ، و همه هراسان و نگران بودن .....موبایل ها قطع شده بود و هیچ  تماسی نمی شد گرفت....بعد نیم ساعت میشد اس...