دوران بارداری

و اما دوران سخت بارداری شروع شد اوایل اشتهای خوبی داشتم و از  همه

 غذاها لذت می بردم ولی فقط واسه یک هفته بود تا اینکه ویار بد حاملگی اومد سراغم طوری که کلافم

کرده بود . همه چیز دلم

می خواست ولی جرٱت خوردنشون رو نداشتم. از خونمون حالم بد میشد و فقط به اجبار حاضر بودم توی

یک اتاق باشم

شیفتایه بیمارستان واسم خیلی سخت بود چرا که از محیط کار حالم بد میشه تا اینکه هفته 8 بارداریم

بود یه روز که از سرکار اومدم خونه یه کوچولو نهار خوردم و ساعتی نگذشت اینقدر خون بالا آوردم که

بابایی طفلیت خیلی ترسیده بود و در حالیکه من ناله می کردم سریع لباسامو تنم کرد که ببردم دکتر , 

به هر سختی که بود منو به مطب دکتر رسوند. خانم دکتر گفت: سریعا باید بستری بشی.این روزا کارم

شده بود سرم وصل کردن و قوی ترین ضد تهوع هایه دنیا رو تزریق کردن و اما هیچ افاقه ای

نداشت.بابایی خیلی نگران من و هم نگران سلامتی جگر گوشمون که خدایی نکرده یه اتفاقی واسمون

نیفته.تو این مدت خیلی هوامونو داشت با اینکه تو شهر غریب و دور از خانواده ها بودیم من احساس

تنهایی و بی کسی رو نکردم و با صبوری تمام پرستاریم رو می کردو مراقب هر دومون بود

منم چون هیچ کاری ازم بر نمیومدو فقط کارم شده بود رفتن سرکار و همین که به خونه بر می گشتم توان

بلند شدن و کاری انجام دادن رو نداشتم و از بابت این قضیه اشک تو چشمام جمع میشد و تموم این

سختی ها رو به عشق وجودت تحمل می کردم.