هفته سی و پنجم

پانزدهم خرداد بود که مرخصیم شروع شد

و بابایت مارو آورد  بیرجند پیش مامان جونت ایناااااا

اما به خاطر کارش مجبور شد ما دو تا رو بزاره و خودش تنهایی برگرده. هرچند دل هردوتایی مون واسش

تنگ میشه و تو هم تو این مدت به بابایی عادت کرده بودی , هر وقت شیطونی میکردی و ورجه ووجه

داشتی بابایی هم شروع میکرد با بازی کردن با تو , باهات حرف میزد ,  واست گیتار میزد ,  شعر میخوند

و......

اما با همه ی اینا مجبور بود که بره و همش نگرون بود که تو عجله کنی و زودتر به دنیا بیای و اون لحظه

پیشمون نباشه.

خلاصه تو این ایام با بابا صادق و مامان جون که قرار بود  واست سیسمونی بخره کلی خرید کردیم و بابایت

برگشت.